Διανύουμε το δεύτερο χρόνο των συνομιλιών Χριστόφια-Ταλάτ και διαφαίνεται ξανά στον ορίζοντα προοπτική κατάληξης σε κάποιου είδους συμφωνία, είτε συνολικής είτε μερικής, που αναμένεται να σηματοδοτήσει το πέρασμα σε ένα καινούργιο στάδιο στη διαδικασία της επανένωσης που άρχισε το 2003 με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων. Δεν είναι ξεκάθαρο αν πάμε ή όχι για συνολική επίλυση του προβλήματος και οι μεταβλητές είναι πολλές για να γίνουν αξιόπιστες προβλέψεις. Το γεγονός ότι το σκηνικό δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα όμως είναι ενδεικτικό των υφιστάμενων ισορροπιών ανάμεσα στις επανενωτικές και στις διχοτομικές δυνάμεις μέσα στην κοινωνία. Καθώς οι συνομιλίες θα κορυφωθούν στους επόμενους μήνες, αναμένεται να χαρακτηριστούν και από οξυμένη αντιπαράθεση μέσα από την οποία θα επιβληθούν οι όροι της νέας κατάστασης – είτε του αδιεξόδου είτε της συμφωνίας.
Η μακροχρόνια διαίρεση της χώρας έχει ενδυναμώσει τη λογική του διαχωρισμού ανάμεσα στις δυο κοινότητες. Υπάρχει και στον νότο μια σημαντική μειοψηφία που αναδεικνύεται και μέσα από έρευνες ότι πιστεύει στο στάτους κβο και στη λύση δυο κρατών. Αυτό το γεγονός πρέπει να το αναγνωρίσουμε και να κατανοήσουμε ότι έχουμε τους Ε/κ διχοτομιστές απέναντι μας και η σύγκρουση μας μαζί τους είναι αναπόφευκτη, αν προχωρήσουμε σε συμφωνία επανένωσης της χώρας. Ήδη διεξάγεται ένας υπόγειος πόλεμος νοηματόδησης στα μέσα ενημέρωσης και ένας σημειολογικός πόλεμος στους δημόσιους χώρους. Αυτό είναι ενδεικτικό από το πώς παρουσιάζεται η είδηση, πώς ερμηνευόνται και πώς σχολιάζονται οι δηλώσεις ,από το πώς αναλύεται η επικαιρότητα στα ΜΜΕ, στο διαδίχτυο, στα συνθήματα στους τοίχους των πόλεων. Από τη μια οι δυνάμεις της εθνοτικής σύγκρουσης και του διχοτομικού στάτους κβο και από την άλλη οι δυνάμεις της συμφιλίωσης και της επανένωσης. Ο πολυδιάστατος αυτός πόλεμος θα ενταθεί και θα υπερκαθορίσει την πολιτική ταύτοτητα των ε/κ με παράμοιο τρόπο που έγινε το 2004.
Το θέμα είναι ο βαθμός ετοιμότητας και η αποτελεσματικότητα μας στην δημόσια έκφραση της θέση μας και οι πολιτικές και ιδεολογικές συμμαχίες που χρειάζονται για να συγκροτηθεί το νέο ιστορικό μπλοκ που θα πάρει την κοινωνία μπροστά μέσα από την συμφωνία για την επανένωση. Η μάχη για τη κατάκτηση της δημόσιας σφαίρας είναι αποφασιστικής σημασίας. Και έχοντας ως δεδομένο την εθνικιστική κλίση τόσο των δημοσιογράφων όσο και των αφεντικών τους αυτή η μάχη είναι άνιση και δύσκολη. Εδώ έγκειται και η σημασία των κινητοποιήσεων. Η παρουσία μας στον δρόμο είναι αυτή που μπορεί να αναγκάσει τα ΜΜΕ να μας προβάλουν, να μας πάρουν στα σοβαρά και εν τέλει να συζητήσουν αυτά που έχουμε να πούμε. Πρέπει να αποδείξουμε εκ νέου ότι οι δυνάμεις της επανένωσης αποτελούμε εν δυνάμει πλειοψηφικό ρεύμα. Όχι επειδή αναμένεται απλά να ακολουθήσουμε παθητικά τη ρεαλιστική στάση των δυο μεγάλων ε/κ κομμάτων, αλλά επειδή ο ρεαλισμός των δυο μεγάλων κομμάτων αποτελεί έκφραση της κοινωνικά πλειοψηφικής θέσης της συμφιλίωσης και της επανένωσης.
Δεν πρέπει να υποτιμούμε ποτέ τη δύναμη που έχει η φωνή του κόσμου στο δρόμο. Οι κινητοποιήσεις μπορούν όχι απλά να ασκήσουν πίεση στους ηγέτες, αλλά να τους σπρώξουν προς συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση. Οι κινητοποιήσεις των συμπατριωτών μας τ/κ κατάφεραν να ανατρέψουν τη λογική του διαχωρισμού και την θέση της διχοτόμησης, μια στάση που η πολιτική τους ελίτ είχε καταφέρει να επιβάλει για ολόκληρο το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Ας μιμηθούμε το παράδειγμα τους και ας εντείνουμε τις κινητοποίησεις μας με όσο το δυνατόν περισσότερη συμμετοχή. Την 1η και τη 2η Σεπτεμβρίου διοργανώνονται δυο δικοινοτικές εκδηλώσεις για την γιορτή της ειρήνης. Η πρώτη από την Πλατφόρμα της Ειρήνης (συγκέντρωση στην Πλατεία Ελευθερίας στις 18.00 και πορεία στο Λήδρα Πάλας) και η δέυτερη από την ΠΕΟ και την Ντεβίς, στις 18.30 στο γήπεδο του Ορφέα. Συμμετέχουμε για να δώσουμε το μήνυμα ότι αγωνιζόμαστε για την ειρήνη, ότι διεκδικούμε την επανένωση.
Γρηγόρης Ιωάννου
No comments:
Post a Comment