Εδώ και μερικές μέρες, η Τουρκοκύπρια συμπατριώτισσα μας, στέλεχος του Τουρκικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, Ντοούς Ντεριά δέχεται χυδαίες σεξιστικές επιθέσεις από τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις στα κατεχόμενα -ακροδεξιούς Τουρκοκύπριους και έποικους- επειδή με παρρησία κάλεσε τους Τουρκοκύπριους να μην ξεχνούν τα εγκλήματα που διεπράχθησαν σε βάρος Ελληνοκυπρίων και τους βιασμούς γυναικών από τον τουρκικό στρατό το 1974. Η Ντοούς αξίζει συγχαρητηρίων για το θάρρος της.
Όσοι όμως στην ελληνοκυπριακή κοινότητα χαιρετίζουν την τολμηρή στάση της Ντοούς θα πρέπει να έχουν την ανάλογη τόλμη. Να έχουν την τόλμη να πουν και τις αλήθειες που δεν βολεύουν τη δική μας κοινότητα. Να παραδεχθούν και τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Ελληνοκύπριοι φασίστες σε βάρος Τουρκοκυπρίων άμαχων και αιχμαλώτων. Δεν ήταν Ελληνοκύπριοι (και μάλιστα από εκείνη την κατηγορία που αυτοπροσδιορίζονται ως οι πιο πατριώτες από όλους), αυτοί που αιματοκύλισαν τη Μάραθα, την Αλόη, το Σανδαλάρι και την Τόχνη το 1974, βιάζοντας γυναίκες, σκοτώνοντας παιδιά και εκτελώντας άοπλους αιχμάλωτους; Δεν ήταν Ελληνοκύπριοι αυτοί που σκότωναν παιδιά κατά την περίοδο των διακοινοτικών ταραχών, τα οστά των οποίων βρίσκουμε σήμερα μέσα σε πηγάδια;
Αν δεν πούμε την αλήθεια, όλη την αλήθεια και μόνο την αλήθεια δεν πρόκειται να ξαναχτίσουμε την εμπιστοσύνη ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Μπορεί η εμπιστοσύνη και η επαναπροσέγγιση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων να μην φέρνει από μόνη της τη λύση του Κυπριακού, αφού το εμπόδιο ήταν και παραμένει η Άγκυρα, αλλά αποτελεί μια απαραίτητη συνθήκη για να μπορέσουμε να φτάσουμε και κυρίως να μπορέσει να λειτουργήσει στην πράξη η ομοσπονδιακή λύση.
Αν δεν λέμε επίσης ότι ο σοβινισμός -ελληνοκυπριακός και τουρκοκυπριακός- δεν έπεσε από τον ουρανό αλλά φυτεύτηκε από ξένα χέρια με τα οποία συνέργησαν Κύπριοι, δεν θα γίνει πραγματικά κατανοητό από τη νέα γενιά ότι οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι -όπως έζησαν παλαιότερα- μπορούν να ξαναζήσουν μαζί στις ίδιες πόλεις, στις ίδιες γειτονιές και στο ίδιο κράτος, ειρηνικά και αδελφωμένα.
Εκφράζεται συχνά η άποψη από Ελληνοκύπριους ότι όταν μιλάμε για αυτές τις μαύρες πτυχές της ιστορίας μας, τότε δικαιώνουμε ή δικαιολογούμε την τουρκική κατοχή. Όμως, στη δική μας άποψη δεν χρειάζεται να αποσιωπήσουμε πτυχές της ιστορικής αλήθειας για να καταδικάζουμε και να αντιπαλεύουμε το συνεχιζόμενο όνειδος της τουρκικής κατοχής. Αντίθετα, μόνο αν βάλουμε όλοι τα κομμάτια του ανθρώπινου πόνου, θα μπορέσουμε να δούμε την πλήρη ιστορική εικόνα του ιμπεριαλιστικού εγκλήματος που διεπράχθη σε βάρος της Κύπρου και του λαού της.
18/12/2014
Όσοι όμως στην ελληνοκυπριακή κοινότητα χαιρετίζουν την τολμηρή στάση της Ντοούς θα πρέπει να έχουν την ανάλογη τόλμη. Να έχουν την τόλμη να πουν και τις αλήθειες που δεν βολεύουν τη δική μας κοινότητα. Να παραδεχθούν και τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Ελληνοκύπριοι φασίστες σε βάρος Τουρκοκυπρίων άμαχων και αιχμαλώτων. Δεν ήταν Ελληνοκύπριοι (και μάλιστα από εκείνη την κατηγορία που αυτοπροσδιορίζονται ως οι πιο πατριώτες από όλους), αυτοί που αιματοκύλισαν τη Μάραθα, την Αλόη, το Σανδαλάρι και την Τόχνη το 1974, βιάζοντας γυναίκες, σκοτώνοντας παιδιά και εκτελώντας άοπλους αιχμάλωτους; Δεν ήταν Ελληνοκύπριοι αυτοί που σκότωναν παιδιά κατά την περίοδο των διακοινοτικών ταραχών, τα οστά των οποίων βρίσκουμε σήμερα μέσα σε πηγάδια;
Αν δεν πούμε την αλήθεια, όλη την αλήθεια και μόνο την αλήθεια δεν πρόκειται να ξαναχτίσουμε την εμπιστοσύνη ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Μπορεί η εμπιστοσύνη και η επαναπροσέγγιση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων να μην φέρνει από μόνη της τη λύση του Κυπριακού, αφού το εμπόδιο ήταν και παραμένει η Άγκυρα, αλλά αποτελεί μια απαραίτητη συνθήκη για να μπορέσουμε να φτάσουμε και κυρίως να μπορέσει να λειτουργήσει στην πράξη η ομοσπονδιακή λύση.
Αν δεν λέμε επίσης ότι ο σοβινισμός -ελληνοκυπριακός και τουρκοκυπριακός- δεν έπεσε από τον ουρανό αλλά φυτεύτηκε από ξένα χέρια με τα οποία συνέργησαν Κύπριοι, δεν θα γίνει πραγματικά κατανοητό από τη νέα γενιά ότι οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι -όπως έζησαν παλαιότερα- μπορούν να ξαναζήσουν μαζί στις ίδιες πόλεις, στις ίδιες γειτονιές και στο ίδιο κράτος, ειρηνικά και αδελφωμένα.
Εκφράζεται συχνά η άποψη από Ελληνοκύπριους ότι όταν μιλάμε για αυτές τις μαύρες πτυχές της ιστορίας μας, τότε δικαιώνουμε ή δικαιολογούμε την τουρκική κατοχή. Όμως, στη δική μας άποψη δεν χρειάζεται να αποσιωπήσουμε πτυχές της ιστορικής αλήθειας για να καταδικάζουμε και να αντιπαλεύουμε το συνεχιζόμενο όνειδος της τουρκικής κατοχής. Αντίθετα, μόνο αν βάλουμε όλοι τα κομμάτια του ανθρώπινου πόνου, θα μπορέσουμε να δούμε την πλήρη ιστορική εικόνα του ιμπεριαλιστικού εγκλήματος που διεπράχθη σε βάρος της Κύπρου και του λαού της.
18/12/2014
No comments:
Post a Comment