Περί στράτευσης στην ΕΦ

Δρ Γρηγόρης Ιωάννου

Υπουργό Άμυνας Κυπριακής Δημοκρατίας,

Σχετικές Υπηρεσίες της Εθνικής Φρουράς

22 Σεπτεμβρίου 2017

Αναγνώριση καθεστώτος αντιρρησία συνείδησης

Στοιχεία ή/και δικαιολογητικά προς την υποστήριξη της αίτησης

Δεν προτίθεμαι να συμμετάσχω με κανέναν τρόπο στις όποιες μελλοντικές δραστηριότητες της Εθνικής Φρουράς, καθότι η συνείδησή μου και οι φιλοσοφικές και ηθικές μου πεποιθήσεις δεν μου επιτρέπουν με κανένα τρόπο να συμβάλω σε καμιά τυχόν μελλοντική πολεμική σύγκρουση στην Κύπρο ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Ως εκ τούτου δεν τίθεμαι στη διάθεση της Εθνικής Φρουράς για τους σκοπούς εκπλήρωσης εφεδρικής στρατιωτικής ή εναλλακτικής εφεδρικής στρατιωτικής υπηρεσίας και βάση της κείμενης νομοθεσίας αιτούμαι την αναγνώριση μου ως «αντιρρησία συνείδησης».

Στοιχεία ή/και δικαιολογητικά προς την υποστήριξη της αίτησης

Ολοκλήρωσα 26μηνη στρατιωτική θητεία την περίοδο Ιούλιος 1998 – Σεπτέμβριος 2000. Ακολούθως μετέβηκα για σπουδές στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σπούδασα σύγχρονη διεθνή ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και είχα την ευκαιρία να μελετήσω σειρά πολεμικών συγκρούσεων, εθνικών, περιφερειακών και παγκοσμίων, που διεξήχθησαν τους τελευταίους δυο αιώνες. Η εντατική αυτή ενασχόληση με τη σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας υπήρξε καθοριστική για την αντίληψη εκ μέρους μου της καταστροφικότητας των πολέμων για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Επιπλέον, αντιλήφθηκα τις προϋποθέσεις πάνω στις οποίες βασίζεται η στρατολόγηση των πολιτών και η μετατροπή τους σε εργαλεία θανάτου. Συνειδητοποίησα, τέλος, τις ευθύνες που έχει ο κάθε πολίτης κάθε χώρας για την αποτροπή του πολέμου και την οικοδόμηση της ειρήνης.

Από τα τέλη του 2000, παράλληλα με το ξεκίνημα των σπουδών μου, ξεκίνησε και η ενεργή συμμετοχή μου σε διάφορα διεθνή αντιπολεμικά κινήματα, στο κίνημα επαναπροσέγγισης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για την επίτευξη της ειρήνης και της επανένωσης της Κύπρου και αργότερα και στο κίνημα για την αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου. Έχω αρθρογραφήσει δημόσια πολλές φορές τα τελευταία 15 χρόνια ενάντια στον πόλεμο και στους στρατούς γενικά, στη στράτευση και στην Εθνική Φρουρά και έχω συμμετάσχει σε πληθώρα εκδηλώσεων με αίτημα την κατάργηση όλων των κυπριακών στρατιωτικών δυνάμεων και την αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων, όπως γίνεται ξεκάθαρο από τα ενδεικτικά βιογραφικά στοιχεία που παρατίθενται στο τέλος του παρόντος εγγράφου.

Τάσσομαι ενάντια στη χρήση στρατιωτικής βίας γενικά, και ενάντια στη χρήση στρατιωτικής βίας στην Κύπρο ειδικότερα. Έχω δεκάδες στενούς φίλους και συνεργάτες και εκατοντάδες φίλους με τουρκοκυπριακή ή/και τουρκική καταγωγή και σε καμιά περίπτωση δεν προτίθεμαι να πολεμήσω εναντίον τους. Συναναστρέφομαι μαζί τους στην καθημερινότητά μου σε κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο και μοιραζόμαστε κοινές αξίες, απόψεις και οράματα.

Εκφράζω την αντίθεσή μου στην εθνοτική σύγκρουση που μαίνεται στην Κύπρο από το 1963 και την αντίρρησή μου να μετέχω σε δομές που τη συντηρούν, την αναπαράγουν και την επιτείνουν. Είναι πεποίθησή μου ότι η Εθνική Φρουρά αποτελεί κοινοτικό στρατό των Ελληνοκυπρίων και, όπως και το αντίστοιχο τουρκοκυπριακό ένοπλο σχήμα, υπηρετεί τη συνέχιση της διαίρεσης της χώρας σε εθνοτική βάση. Περεταίρω, θεωρώ ότι η λειτουργία της Εθνικής Φρουράς παρέχει το δικαίωμα στην Τουρκία να επικαλείται την αναγκαιότητα της παρουσίας του στρατού της στην Κύπρο λόγω του κινδύνου για την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Κύπρος να έχει τη θλιβερή πρωτιά ως μια από τις πιο στρατιωτικοποιημένες περιοχές του πλανήτη. Είμαι κάθετα αντίθετος σε οποιαδήποτε συμμετοχή μου στην παράταση της εθνοτικής αντιπαράθεσης, της διχοτόμησης και της συνέχισης της στρατιωτικοποίησης της χώρας από την οποία κατάγομαι και στην οποία ζω και εργάζομαι.

Η Εθνική Φρουρά, όπως κάθε οργανωμένος στρατός, βασίζεται στην καλλιέργεια της εθνικιστικής ιδεολογίας με όλες τις ρατσιστικές και σοβινιστικές της διαστάσεις, αναπαράγει έμφυλα, σεξιστικά και πατριαρχικά στερεότυπα και αντιλήψεις και προωθεί την εξάπλωση του αυταρχισμού στην κοινωνία. Επιπλέον, η Εθνική Φρουρά απορροφά ένα συγκριτικά τεράστιο ποσοστό του ΑΕΠ, από τα ψηλότερα στον κόσμο, δημόσιο χρήμα που κατασπαταλείται σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς και έξοδα συντήρησης και διατήρησης πολλών χιλιάδων μισθωτών, κληρωτών και έφεδρων στο στρατό, λεφτά τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν παραγωγικά και για σκοπούς κοινωνικής πρόνοιας ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες της κρίσης. Θεωρώ την Εθνική Φρουρά ένα θεσμό που βλάπτει την κυπριακή κοινωνία, την οποία υπηρετώ ως πολίτης και ως επιστήμονας.

Η υπηρεσία στον στρατό είναι εξ ορισμού η εξάσκηση για τον πόλεμο, δηλαδή η συστηματική προετοιμασία για συμμετοχή σε δολοφονίες. Αρνούμαι να συμμετέχω σε οποιαδήποτε προγράμματα εκπαίδευσης και ασκήσεων που στοχεύουν στη μετατροπή των ατόμων σε απάνθρωπες μηχανές που είναι διατεθειμένες να σκοτώσουν ή/και να βοηθήσουν αυτούς που είναι έτοιμοι να σκοτώσουν. Αρνούμαι να συμμετέχω σε οποιεσδήποτε στρατιωτικές παρεμβάσεις δύναται να προκύψουν από συμμαχίες ή/και διακρατικές ή πολυμερείς συμφωνίες της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και αλλού στον κόσμο.

Συνοψίζοντας, για λόγους συνείδησης και ηθικής, ιδεολογικής συνέπειας και φιλοσοφικής πεποίθησης δεν μπορώ να μετέχω σε στρατιωτικές δομές και δεν προτίθεμαι να εκπληρώσω καμιά εφεδρική στρατιωτική υπηρεσία. Δεν προτίθεμαι να πολεμήσω εναντίον κανενός ανθρώπου οποιασδήποτε εθνοτικής ή εθνικής καταγωγής.

Επιλεγμένες ενδεικτικές αναφορές σε αντιπολεμικές και αντιμιλιταριστικές πρωτοβουλίες και δράσεις στις οποίες συμμετείχα ενεργά και δημόσιες δηλώσεις στις οποίες προέβηκα:

2001-2004: Αντιπολεμικό κίνημα στο Λονδίνο και στην Κύπρο (ενάντια στους πολέμους στο Αφγανιστάν και Ιράκ) και επαναπροσεγγιστική δράση (Λήδρα Πάλας, Πύλα και σε ολόκληρη την Κύπρο μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003).

2004-2007: Μέλος της συντονιστικής επιτροπής του Κοινού Πολιτιστικού Κέντρου «Καρτάς», (δικοινοτικός κοινωνικός χώρος συνεύρεσης και συνεργασίας Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων νέων στη Λευκωσία)

2005-2017: Συμμετοχή σε όλες τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν στη Κύπρο ενάντια σε  πολέμους που έγιναν / γίνονται στην περιοχή (Λίβανος, Παλαιστίνη, Λιβύη, Τουρκία – Κουρδιστάν, Συρία)

2008-2017: Πλατφόρμα Ε/κ και Τ/κ Εκπαιδευτικών «Ενωμένη Κύπρος» (δράσεις για την επανένωση της Κύπρου, την ανάπτυξη της κουλτούρας της ειρήνης και την αντιμετώπιση της αναπαραγωγής του εθνικισμού στα ε/κ και τ/κ σχολεία)

2011-2017: Πρωτοβουλία για την αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου (εκδηλώσεις, δράσεις, πορείες και συγκεντρώσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα τόσο στο έδαφος υπό τον έλεγχο της Κυπριακής Δημοκρατίας, όσο και στο έδαφος υπό την επικυριαρχία του τουρκικού κράτους ενάντια σε όλους στρατούς στην Κύπρο, ξένους και δικούς). Τον Φεβρουάριο του 2011 ως εκπρόσωπος της Πρωτοβουλίας για την Αποστρατιωτικοποίηση έκανα και σχετικές δηλώσεις που μεταδόθηκαν στο δελτίο ειδήσεων των 20:00 του ΡΙΚ.

Αναφέρω επίσης τα εξής αποσπάσματα από το:

 

1)      Ενυπόγραφο κείμενο μου με τίτλο «Η αποστρατικοποίηση της χώρας ως η πρώτη και η τελευταία πράξη της επανένωσης», που δημοσιεύτηκε τον Μάρτη του 2010 στο περιοδικό «Το ρεύμα, τεύχος 6» και στο ιστολόγιό μου http://nekatomata.blogspot.com.cy/:

 

«[…]Η αποστρατικοποίηση της χώρας μας, μιας από τις πιο στρατιωτικοποιημένες περιοχές του πλανήτη, αποτελεί όχι απλώς το μακροπρόθεσμο στόχο της επανένωσης, διαδικασία δηλαδή εμπέδωσης της διαρκούς ειρήνης, αλλά και το βραχυπρόθεσμο στόχο στην επίτευξή της. Η αποστρατικοποίηση θα μπορούσε να αρχίσει να υλοποιείται πριν ακόμα υπογραφεί η συμφωνία λειτουργώντας ως προωθητής και καταλύτης της. Η αποστρατικοποίηση της Κύπρου συνιστά αδήριτη αναγκαιότητα και αυτό θα πρέπει επί τέλους να γίνει αντιληπτό. Αφού η στρατιωτική “λύση” έχει απορριφθεί και από τις δυο πλευρές που δεν θεωρούν ότι υπάρχει άλλη διέξοδος από τις ειρηνευτικές συνομιλίες, η διατήρηση στρατευμάτων συνιστά αναχρονισμό και κοροϊδία του λαού. Ιδιαίτερα μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003 και την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004. […] Η Εθνική Φρουρά μόνο ζημιά έχει προκαλέσει στην Κύπρο. Συστηματοποίησε και νομιμοποίησε την εθνικιστική βία των ε/κ παρακρατικών και διενέργησε το πραξικόπημα επιφέροντας την καταστροφή του 1974. Από τότε έχει μετατραπεί σε μηχανισμό εθνικιστικής κατήχησης στους υπηρετούντες που μαθαίνουν να μισούν τους “Τούρκους εχθρούς” (ολοκληρώνοντας έτσι το έργο της εθνοκεντρικής παιδείας) σε φορέα αλληλοεξυπηρετήσεων αυτών με τις κατάλληλες “επαφές” και “μέσα”, σε πεδίο διαφθοράς και αδιαφάνειας με διασπάθιση δημόσιου χρήματος σε μίζες και προμήθειες και σε βάρος της κυπριακής οικονομίας, κρατώντας ετήσια χιλιάδες άντρες εκτός της αγοράς εργασίας. Για αυτούς που υπηρετούν αποτελεί πηγή ψυχολογικών προβλημάτων και καλλιεργεί την αναισθησία έως και την αποκτήνωση, διαποτίζοντας με το δηλητήριο της εξουσίας τις διαπροσωπικές σχέσεις. Είναι καιρός να τελειώνουμε με το επιβλαβές και το παράλογο. Αν σοβαρολογούμε για τη λύση και την επανένωση και αν επιθυμούμε πραγματικά την εξυγίανση της κοινωνίας μας, ας το δείξουμε στην πράξη».

 

http://nekatomata.blogspot.com.cy/2010/03/blog-post.html

 

2)      Ενυπόγραφο κείμενο δημόσιας παρέμβασης στο ιστολόγιό μου τον Ιούλιο του 2011 με τίτλο «Ούτε όπλα, ούτε πυρομαχικά, ούτε θανάτους!»:

 

«[…]Να ξεκινήσει σήμερα η απαγκίστρωση, η καταστροφή των εξοπλισμών τζιαι η αποστρατικοποίηση τζιαι να προχωρήσουμεν επιτέλους σε συμφωνία λύσης του Κυπριακού τζιαι επανένωση της χώρας. Πλήρης αφοπλισμός, τωρά! Ούτε όπλα, ούτε πυρομαχικά, ούτε θανάτους! Παράδειγμα ειρήνης για την Μέση Ανατολή, όι στρατιωτική αποθήκη για πολεμικούς ανταγωνισμούς, είτε εθνοτικούς είτε γεωπολιτικούς!».

 

http://nekatomata.blogspot.com.cy/2011/07/blog-post.html

3)      «Σύμφωνο Ειρήνης μεταξύ των ανθρώπων της Κύπρου» το οποίο συνδιοργάνωσα ως ψήφισμα και συνυπέγραψα επώνυμα στο διαδίκτυο τον Αύγουστο του 2017:

«[…] εμείς, οι υπογράφοντες/ουσες, είμαστε αποφασισμένες/οι να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας και να οικοδομήσουμε την Κύπρο που ονειρευόμαστε και οραματιζόμαστε.

Διεκδικούμε το δικαίωμα κάθε ατόμου να ζει στην Κύπρο χωρίς κυπριακό πρόβλημα, ένα πρόβλημα που έχει επισκιάσει κάθε άλλη πολιτική υπόθεση. Απαιτούμε το δικαίωμα να ζούμε μαζί ειρηνικά, χωρίς την απειλή του πολέμου, χωρίς τη σκιά των όπλων. Η κουλτούρα του μιλιταρισμού συμβάλλει και ενισχύει τη διαίρεση, ενώ παράλληλα υποστηρίζει και διαιωνίζει άλλες καταπιεστικές δομές που σχετίζονται με τον εθνικισμό, το φύλο και τη σεξουαλικότητα, την καταστροφή του περιβάλλοντος, των οικολογικών μας κοινών και των κοινών των πόλεων γενικότερα. Δηλώνουμε, λοιπόν, ότι:

·         αρνούμαστε να πάρουμε όπλα εναντίον οποιουδήποτε ατόμου ζει στο νησί, με σκοπό τη διαιώνιση της εθνοτικής σύγκρουσης στην Κύπρο

·         δεν θα συμμετάσχουμε σε καμία στρατιωτική δραστηριότητα (συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής άμυνας)[…]».

https://goo.gl/quPgWJ    

 

Αναφέρω επίσης τις επώνυμες δημοσιεύσεις που έκανα σε ιστολόγιό μου τον Φεβρουάριο και Δεκέμβριο του 2014 για την έκφραση αλληλεγγύης και στήριξης για τους Τουρκοκύπριους αντιρρησίες συνείδησης Μουράτ Κανατλί και Χαλούκ Σελάμ Τουφανλί.

http://nekatomata.blogspot.com.cy/2014/02/blog-post_25.html

http://nekatomata.blogspot.com.cy/2014/12/blog-post.html

Καταγραφές Μάρτης 2018-1

1/3/2018

Ο μαθητευόμενος μάγος της Γεροσκήπου αναλαμβάνοντας το ΥΠΕΞ σήμερα αναφέρθηκε στη Κύπρο ως την «ιδιαίτερη μας πατρίδα» διότι προφανώς η πατρίδα μας (η γενική ή κανονική και όχι η ιδιαίτερη) είναι η Ελλάδα. Η αναφορά αυτή μπορεί να θυμίζει τα εθνόπληκτα Συναγερμικά 90ς, αλλά το διχοτομάκι μας που αναρριχάται σήμερα, τότε εκτός από Συναγερμόπουλο ακούγεται ότι υπήρξε και Δρασιτόπουλο.

Όλοι ξέρουμε ότι οι φοιτητικές συνήθειες δεν σβήνουν εύκολα.

Όπα η λύση και η επανένωση είπαμε; Να πούμε J

………..

3/3/2018

Η έννοια του ορίου ανοχής είναι καθοριστική καθότι όταν ξεπεραστεί μπορεί να οδηγήσει σε ανατροπές. Όμως αυτό που πολλές φορές ξεχνάμε είναι ότι το όριο ανοχής είναι όχι απλά δύσκολα προβλέψιμο αλλά και εντελώς ρευστό και μεταβαλλόμενο. Μαθαίνουμε τώρα ότι η Αρχιεπισκοπή άρχισε να θέτει υπό τον άμεσο έλεγχο της διάφορα δημόσια νηπιαγωγεία στα πλαίσια του στόχου της να δημιουργήσει παράλληλη αλυσίδα σχολείων σε όλες τις βαθμίδες. Δηλαδή πέραν από την ασφυκτική επιρροή που έχει ήδη στη δημόσια παιδεία συνολικά θα έχει τώρα και μια σειρά ειδικών σχολείων που θα τα ελέγχει απόλυτα ως ιδιοκτήτης και που φυσικά δεν θα τηρούν ούτε υποτυπωδώς τα στοιχειώδη ανθρωπιστικά παιδαγωγικά πρότυπα.

Ξεπερνιέται κάποιο όριο ανοχής εδώ; Ελπίζω ναι, αλλά δεν το νομίζω στα αλήθεια. Μια κοινωνία που ανέχεται τους παπάδες να μπαινοβγαίνουν στα δημόσια σχολεία και να κάνουν αγιασμούς και εξομολογήσεις στα παιδιά, που επιτρέπει να λειτουργούν κατηχητικά εντός των σχολείων μόλις σχολάσουν τα παιδιά από το μάθημα, που έχει τα θρησκευτικά και τη προσευχή ως υποχρεωτικό και αναπόσπαστο μέρος του προγράμματος, που κλείνει τα σχολεία επειδή γιορτάζουν ιεράρχες και άγιοι, παλιοί και νέοι, γιατί ακριβώς να μην ανεχτεί και τα σχολεία της Αρχιεπισκοπής; Επειδή αποτελούν και μπίζνα που στήθηκε με αδιαφάνεια και διαπλοκή; Επειδή πρόκειται για αποξένωση δημόσιας ιδιοκτησίας; Επειδή θα έχουν περισσότερη δοσολογία σκοταδισμού αυτά τα σχολεία;

Να απλά θα διαμαρτυρηθούμε για λίγο μερικοί και μετά όλα άγια και καλά, λαμπρά και ευλογημένα.

……..

5/3/2018

Πολλές φορές από το 2004 και μετά, και ιδιαίτερα από το 2010 και μετά αναλογιστήκαμε την πιθανότητα η διχοτόμηση να είναι ή να έχει γίνει η πρώτη επιλογή της ε/κ άρχουσας τάξης. Από το 2016 και ιδιαίτερα από το 2017 και μετά υπάρχει πλέον και σειρά πληροφοριών και μαρτυριών [και όχι απλά ενδείξεων και υποθέσεων] για αυτό. Εγώ προσωπικά είμαι πλέον πεπεισμένος ότι έτσι έχουν τα πράγματα, χωρίς να σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανατροπή, μεταβολή, διαφοροποίηση κλπ κλπ. Όμως είναι άλλο πράγμα οι προτιμήσεις της ε/κ ελίτ, άλλο η δυνατότητα πραγματοποίησης τους και άλλο ο τρόπος υλοποίησης τους. Και φυσικά άλλο πράγμα η διεθνής και εσωτερική αποδοχή και νομιμοποίηση των επιλογών αυτών.

Πέραν από τις σημαντικές διεθνείς παραμέτρους που δεν ευνοούν μια συμφωνημένη διχοτόμηση ως λύση του Κυπριακού διότι θα περιπλέξει τα ζητήματα στις ευρω-τουρκικές σχέσεις και θα μειώσει τα περιθώρια πολιτικών ελιγμών της ΕΕ, υπάρχουν και σοβαρές εσωτερικές δυσκολίες να πετύχει η ε/κ ελίτ πλειοψηφία για το ενδεχόμενο επισημοποίησης της διχοτόμησης. Πέραν από το ότι δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής ούτε σπιθαμής εδάφους (ακόμα και η νεκρή ζώνη θα πάει 50%-50% στην καλύτερη περίπτωση και θα παζαρευτεί μέτρο-μέτρο), δεν υπάρχει περίπτωση η θάλασσα να διχοτομηθεί με τον τρόπο που φαντασιώνονται οι ε/κ αστοί. Η διχοτόμηση της θάλασσας θα γίνει με κάθετες γραμμές και πιθανότατα και με ποσοστώσεις – ήδη ό,τι εκφεύγει ανατολικά του Κάβο Γκρέκο και δυτικά του Ακάμα, όσο νότια και να είναι, είναι ήδη γκρίζα ζώνη – ενώ ακόμα και τα αποκλειστικά νότια (και βόρεια) σημεία θα πρέπει να τύχουν διαπραγμάτευσης, ενδεχομένως συζευγμένα με παράλληλες αποποιήσεις δικαιωμάτων στα περιουσιακά ζητήματα επί του εδάφους βόρεια και νότια εκατέρωθεν.  

Όπως και να έχει, ακόμα και αν η ιδέα του διαχωρισμού και της άρνησης της συνύπαρξης, συνιδιοκτησίας και συγκυβέρνησης της χώρας από ε/κ και τ/κ γίνει κυρίαρχη, δεν σημαίνει ότι η βελούδινη διχοτόμηση είναι κατ’ ανάγκην εφικτή και σίγουρα δεν θα είναι εύκολη για τον Αναστασιάδη και τον κάθε επόμενο Αναστασιάδη. Διότι ακόμα και αν διαμορφωθεί μια πλειοψηφία ενάντια στην συμβιβαστική λύση ομοσπονδίας, και πάλι όπως και το 2004, δεν θα είναι συμπαγής ως προς το τι θέλει. Και αυτή θα σπάσει αμέσως μόλις τεθούν ενώπιον της τα δεδομένα μιας συμφωνημένης διχοτόμησης. Η συμφωνημένη διχοτόμηση δεν θα στηριχτεί από το σύνολο των εθνόπληκτων [καθώς το θετικό για αυτούς του αποκλεισμού των τ/κ θα εξουδετερωθεί από το κόστος της πραγματικής υλικής απώλειας για τους ε/κ], ενώ θα έχει και ενάντια της το σύνολο της αριστεράς και των κυπροκεντρικών. Η ρητορική του «όχι σε όλα» που καλλιέργησε το ε/κ βαθύ κράτος θα του έρθει μπούμεραγκ αν και όταν μια μερίδα του αποφασίσει λόγω ανωτέρας βίας να κλείσει το ζήτημα.

Η διχοτόμηση της Κύπρου με τη βία ξεκίνησε και μόνο με τη βία μπορεί να ολοκληρωθεί. Να μην αφήσουμε τους αδίστακτους που μας κυβερνούν να μας οδηγήσουν εκούσια ή ακούσια ξανά στη βία και την καταστροφή για τα συμφέροντα και τις φαντασιώσεις τους. 

………

9/3/2018

Η άποψη ότι η αριστερά πρέπει να είναι πατριωτική για να μην αφήνει τους φασίστες να μονοπωλούν τον πατριωτισμό, να είναι και εθνοκεντρική για να μην αφήνει τους εθνικιστές να μονοπωλούν το έθνος και στη Κύπρο και λίγο απορριπτική για να μην αφήνει τους αντι-ομοσπονδιακούς να μονοπωλούν τον απορριπτισμό είναι η μεγαλύτερη μούφα  της εποχής μας. Όταν αυτή η μούφα θεωρητικοποιείται με αναφορές σε εθνικές κυριαρχίες ως καθολικό πατριωτικό καθήκον, με καλέσματα για ανοχή ξενοφοβίας όταν προέρχεται από λαϊκά στρώματα ή αδιαφορία για την επανένωση επειδή αυτό είναι τάχα αστική/ιμπεριαλιστική/νεοφιλελεύθερη υπόθεση, τότε μιλάμε για σαπίλα.   

……….

12/3/2018

Την περίοδο 1999-2003 το βασικό επιχείρημα ήταν ότι η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα λειτουργούσε ως καταλύτης για την λύση του Κυπριακού. Όταν το 2004 πήγε να γίνει ταυτόχρονα η λύση και η ένταξη στην ΕΕ, το επιχείρημα αντιστράφηκε. «Μα γιατί τωρά δηλαδή; Τωρά που εννά μπούμε στην Ευρώπη σιόρ να μας υποχρεώσουν να δεχτούμε λύση;» Ανάλογο το σκηνικό με τους υδρογονάνθρακες την περίοδο 2011-2017. Από «καταλύτης της λύσης», το 2018 το επιχείρημα μετατράπηκε σε «μα να μας διακόψει σιόρ το ενεργειακό μας πρόγραμμα το κυπριακό;» 

16-3-2018

Η κυβέρνηση Αναστασιάδη είναι η μόνη κυβέρνηση που όχι μόνο δεν άνοιξε ούτε ένα νέο οδόφραγμα παραβιάζοντας και τη συμφωνία που έκανε, αλλά και η μόνη κυβέρνηση που διανοήθηκε και συζήτησε ανοιχτά το ενδεχόμενο «κλεισίματος οδοφραγμάτων». Είναι επίσης η πρώτη και η μόνη κυβέρνηση μετά τον Μακάριο με την οποία ταυτίστηκε τόσο ανοιχτά και απόλυτα η Αρχιεπισκοπή. Το ότι κάποιοι ακόμα και τώρα πιστεύουν ή έστω κάνουν ότι πιστεύουν ότι αυτή η κυβέρνηση ενδιαφέρεται δήθεν ή ακόμα ότι μπορεί τάχα να προχωρήσει σε λύση του κυπριακού είναι κάτι που ξεπερνά τα όρια της λογικής. 

Καταγραφές Φεβράρη 2018

7/2/2018

Το ότι η ε/κ αστική τάξη πάσχει από μεγαλομανία, έλλειψη διορατικότητας και στοιχειώδους αντίληψης της πραγματικότητας έχει λεχθεί κυρίως σε σχέση με την πολιτική της «ένωσις» του 1950 και την καταστροφή που επέφερε το 1974. Το πιο σημαντικό είναι ότι συνεχίζει απτόητη στη βλακεία της συμπαρασύροντας όλη την κοινωνία στην καταστροφή. Την δεκαετία του 1990 πίστεψε με διάφορους τυχοδιωκτικούς κύκλους στην Ελλάδα ότι εκμεταλλευόμενοι το κουρδικό θα περικύκλωναν με το ενιαίο αμυντικό δόγμα στρατιωτικά την Τουρκία. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να παραγγείλει η Κυπριακή Δημοκρατία ένα από τα πιο ανεπτυγμένα πυραυλικά συστήματα τότε στον πλανήτη και να νομίζει ότι η Τουρκία θα επέτρεπε την εγκατάσταση του στην Κύπρο. Την δεκαετία του 2000 η ε/κ αστική τάξη νόμιζε ότι οι τράπεζες της εκμεταλλευόμενες την Ευρωπαϊκή ιδιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας θα γίνονταν μεγαθήρια που θα κατακτούσαν την ανατολική Ευρώπη και θεωρούσαν ότι δεν υπήρχε τέλος στην τραπεζική επέκταση. Την δεκαετία του 2010 οι ε/κ αστοί πραγματικά πίστεψαν ότι θα απόκλειαν με τις συμμαχίες τους την Τουρκία από το ενεργειακό παιχνίδι της Ανατολικής Μεσογείου και ότι η Τουρκία δεν θα είχε άλλη επιλογή από το να δεχτεί ότι η Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς λύση του Κυπριακού είναι ο ενεργειακός κόμβος της περιοχής.

Γελούμεν, αλλά εννά κλαίμεν πάλε… J

………..

12/2/2018

Σχολιάζαμε τις προάλλες τον «επιτυχημένο υπουργό» Γεωργιάδη ότι δεν θέλει να συνεχίσει στο Οικονομικών διότι ξέρει τι έρχεται καθότι και το παραμύθι με τις ευθύνες των προηγούμενων τελειώνει και ο τραπεζικός τομέας θα ξανασκάσει και η πολιτική ανάπτυξης «πουλώ ευρωπαϊκά διαβατήρια» μπαίνει στο μικροσκόπιο της ΕΕ. Και τον άλλο «επιτυχημένο υπουργό» της Υγείας Παμπορίδη που επίσης δεν αναλαμβάνει ξανά, διότι ξέρει ότι άλλο η επικαιροποίηση του νόμου του 2001 για να γίνει το ΓΕΣΥ και άλλο το να υλοποιηθεί στην πράξη.

Αλλά η παλιά καραβάνα της πολιτικής, Κασουλίδης είναι με διαφορά ο καλύτερος. Αυτός ξέρει πολύ καλά σε τι κατάσταση βρίσκεται και το Κυπριακό και η «διπλωματική οχύρωση» των ενεργειακών σχεδιασμών και έχει και άλλοθι αποχώρησης την ηλικία του. Η εξωτερική πολιτική της Κύπρου έτσι και αλλιώς μπορεί να ασκείται εξίσου καλά από τον αρχιεπίσκοπο, τον Κοτζιά, μια ιταλική εταιρεία. Δεν μπορεί κανένας να πει τίποτε. Κύριος ο Γιαννάκης. J

……….

Η πολιτική σκηνή της Μπανανίας εκτός από ανέκδοτο είναι επίσης και παραγωγός ανέκδοτων, κατά το «Κύπρος ηρώων γη» - «ηρωογεννήτρα Κύπρος». Να καταγράψω λοιπόν τις φράσεις που μετατράπηκαν σε σύντομα ανέκδοτα ανά διετία.

2011-2012: Οι πιέσεις να μετατραπεί το «Χριστόφιας» στο συντομότερο ανέκδοτο ήταν τεράστιες. Δυστυχώς το αποτέλεσμα ήταν πιο πικρό. Ήταν το «ΔΙΚΑΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ».

2013-2014: Το «ΔΕΣΜΕΥΟΜΑΙ» χωρίς καν ανταγωνισμό.

2015-2016: Ενώ το “success story” φαινόταν να έχει τα φόντα, η εκλογή Ακιντζί και η επανέναρξη συνομιλιών οδήγησαν σε άλλο αποτέλεσμα: «ΝΙΚΑΡΟΣ-ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΛΥΣΗΣ»

2017-2018: Το «Νέα Στρατηγική» ξεκίνησε με αξιώσεις αλλά ήταν πάντα πίσω από το «ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ». Το δε «ΠΛΕΓΜΑ ΣΥΜΜΑΧΙΩΝ» το τερμάτισε. J

………..

14/2/2018

Η διακοπή του μονομερούς ενεργειακού προγράμματος της Κυπριακής Δημοκατίας από την Τουρκία και η πλήρης ανοχής της διακοπής αυτής από τη διεθνή κοινότητα ήταν απολύτως προβλέψιμες εξελίξεις μετά το πρόσφατο ναυάγιο στο Κυπριακό με βασική ευθύνη Αναστασιάδη. Οι σχεδιασμοί και οι απόπειρες της Κυπριακής Δημοκρατίας να αφήσει την Τουρκία εκτός του ενεργειακού παιχνιδιού στην Ανατολική Μεσόγειο ήταν ούτως ή άλλως πάντα μια κωμικοτραγική υπόθεση και ήταν θέμα χρόνου να διαφανεί αυτό. Το πιο ανησυχητικό τώρα από αυτά που ξεδιπλώνονται δεν είναι ούτε η ετοιμότητα ανάδειξης της στρατιωτικής της ισχύς από την Τουρκία ως  εργαλείο πολιτικής, ούτε ο παλαβός εθνικισμός που δυναμώνει γενικά σε όλη τη περιοχή. Η βασική μάλλον αρνητική εξέλιξη είναι ότι πλέον, Κυπριακό και ενεργειακά ντε φάκτο πακετοποιούνται και ενισχύεται ακόμα περισσότερο η υπαγωγή του Κυπριακού στα ελληνοτουρκικά. Αυτό το ενδεχόμενο που είχε γίνει ορατό τα τελευταία χρόνια πιθανότατα κλειδώνει τώρα.

………

Ο Αναστασιάδης τζιαι ο Χριστοδουλίδης νομίζουν ότι έπιασεν κανένα διεθνή παίχτη η έννοια αν παν ή αν δεν παν συνομιλίες. Τζιαι νομίζουν τζιόλας ότι η μη λύση εν απλά να μείνουμε «όπως είμαστε», ότι ο ΟΗΕ τρώει κόνναρα τζιαι ότι εν σιγά το πράμα η ευθύνη για το ναύαγιο. Όπως είχα γράψει ήδη που τα πέρσι αυτή τη φορά μπορεί να εκπλαγούν (10/5/2017):

Δεν νομίζω ότι η ε/κ ηγεσία τρέφει ελπίδες ή την νοιάζει ιδιαίτερα να κερδίσει ή έστω να μην χάσει συντριπτικά στο blame game που παίζει. Από το 2004 και μετά έχει συνηθίσει να φορτώνεται την ευθύνη για τη διατήρηση του στάτους κβο. Αυτό που ίσως την εκπλήξει αυτή τη φορά είναι το ότι μπορεί οι συνέπειες του καταλογισμού της ευθύνης για το ναυάγιο να είναι πολύ πέραν της σφαίρας του διπλωματικού πεδίου και να αγγίξουν όχι απλά εικόνες, συμβολισμούς και στάτους αλλά κυρίως την υλική ουσία των πραγμάτων. 

………..

18/2/2018

Όσοι νομίζουν ότι η Τουρκία ενεργεί στο θέμα των υδρογονανθράκων γύρω από τη Κύπρο απλά με την στρατιωτική της ισχύ και άρα θέτουν το θέμα με όρους «Τουρκικού επεκτατισμού», «πειρατείας» κλπ είναι βαθιά νυχτωμένοι. Η Τουρκία έχει σειρά πολιτικών, γεωπολιτικών και νομικών ερεισμάτων να εμποδίσει τους ενεργειακούς σχεδιασμούς των ε/κ, για αυτό το κάνει και αυτό είναι που αντανακλάται στη στάση της διεθνούς κοινότητας. Τα περί εξόφθαλμης παραβίασης από τη Τουρκία του «διεθνούς δικαίου», του «δικαίου της θάλασσας» της «διεθνούς νομιμότητας» κλπ κλπ είναι στην καλύτερη περίπτωση αφελής υπερβολή ή υπερβολική αφέλεια και στη χειρότερη προπαγάνδα για αρχάριους.

18/2/2018

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι μέσα στην ε/κ αστική τάξη έχει κυριαρχήσει η ιδέα της διχοτόμησης με κάθε κόστος ως προς τη διαχείριση του κυπριακού τις επόμενες δεκαετίες. Αυτή η ιδέα που ήταν πάντα κυρίαρχη στους κύκλους του βαθέως ε/κ κράτους του 1964, έχει μετά το 2004 εξαπλωθεί γενικότερα στην ελληνοκυπριακή ελίτ και έγινε σταδιακά σχεδόν καθολικά αποδεκτή στους αστικούς κύκλους. Αυτό που κάποτε κάποιοι αποκαλούσαν «ενδοτική αστική θέση», την ιδέα δηλαδή ότι οι ε/κ θα μπορούσαν να κάνουν πολιτικές παραχωρήσεις στους τ/κ για να γίνει μια συμφωνία που μετά θα αναιρούνταν λόγω της ε/κ οικονομικής ισχύος τέλειωσε με το σχέδιο Ανάν. Διότι ξεκαθαρίστηκε ότι α) αυτό ήταν ανέφικτο σε υλικό επίπεδο β) οι τ/κ δεν θα συναινούσαν ποτέ σε ρυθμίσεις που θα άφηναν ανοιχτό το ενδεχόμενο της ε/κ επικυριαρχίας στο τ/κ κρατίδιο και γ) με την απώλεια του ε/κ διπλωματικού πλεονεκτήματος και την απαρχή ήδη του acknowledgement (όχι recognition) του τ/κ κρατιδίου, δεν είχαν και κάτι τόσο σημαντικό οι ε/κ να δώσουν.

Ουσιαστικά, πίσω και πέραν από τη βιτρίνα της δημόσιας ρητορικής περί ομοσπονδιακής λύσης, ήδη από το 2017 η διαπραγμάτευση γίνεται για τους όρους της διχοτόμησης. Αν και στην πολιτική πάντα είναι εφικτές οι ανατροπές, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, όχι επειδή η ιδέα της διχοτόμησης έχει γίνει αποδεχτή από την κοινωνική πλειοψηφία [αυτό δεν έχει γίνει ακόμα, όσο και αν αστικοί κύκλοι το επικαλούνται για να δικαιολογήσουν τη θέση τους] αλλά επειδή αυξάνεται η ανοχή σε αυτή την πολιτική. Ας μην μας γελά το γεγονός ότι είναι ανέφικτο να συμφωνηθεί πραγματικά η διχοτόμηση τουλάχιστον για άλλη μια δεκαετία. Αυτό έχει να κάνει περισσότερο με εξωτερικούς παρά με εσωτερικούς παράγοντες. Περισσότερο με τις επιπλοκές νομιμοποίησής της παρά με την δύναμη των Κυπρίων βόρεια και νότια που αντιπαλεύουν αυτή τη πορεία.

Ο δρόμος προς τη διχοτόμηση δεν μπορεί να είναι και δεν θα είναι βελούδινος. Αλλά φοβάμαι ότι μέχρι που να γίνει αυτό αντιληπτό θα είναι αργά για να αντιστραφεί η πορεία. Όπως και να έχει όμως, εμείς θα συνεχίσουμε να αρθρώνουμε με ειλικρίνεια την θέση της επανένωσης.

…………

24/2/2018

Επειδή μετά το φιάσκο της Σουπιάς (sic) ξανασερβίρεται από κυρίαρχους ε/κ διχοτομικούς κύκλους η ιδέα να κλείσουν τα οδοφράγματα, καλό είναι να θυμόμαστε τα εξής απλά δεδομένα:

α)Δεν τα άνοιξαν αυτοί για να απειλούν να τα κλείσουν.

β) Δεν μπορούν να τα κλείσουν μόνοι τους αν η άλλη πλευρά τα κρατά ανοιχτά.

γ) Η διέλευση από τα οδοφράγματα υπόκειται στον Ευρωπαϊκό Κανονισμό της Πράσινης Γραμμής και οποιαδήποτε παρεμπόδιση πολιτών με τραμπούκικες μεθόδους από την αστυνομία μπορεί να αντιμετωπιστεί και με νομικά μέτρα.

Οπόταν, το βαθύ ε/κ κράτος και διάφορα ε/κ κόμματα είναι καταδικασμένα να μείνουν στην ονείρωξη των κλειστών οδοφραγμάτων διότι η πολιτική του κλεισίματος τους είναι, στο υφιστάμενο πλαίσιο, ανέφικτη. Μπορεί στην επόμενη στροφή του διχοτομικού δρόμου που μας οδηγεί ο Αναστασιάδης να αλλάξουν τα δεδομένα. Όμως, το σίγουρο είναι ότι ο δρόμος είναι μακρύς και δεν θα αφεθεί η ε/κ ελίτ να αγοράσει έτσι φτηνά τη διχοτόμηση.

 ………………

26/2/2018

Μια κυβέρνηση που δεν έχει ούτε μισό πλάσμα εντός της, ούτε καν κοντά της, που να επιθυμεί την επανένωση ως τη λύση του κυπριακού, έχει το θράσος να κουνά το δάχτυλο στους τ/κ ότι στέκονται πιο κοντά στη θέση της Τουρκίας αντί στη δική της. Το ότι βγαίνει ο μαθητευόμενος μάγος της Γεροσκήπου και δηλώνει με κάθε σοβαροφάνεια ότι τάχα η Τουρκία δεν έχει σχέση με την ΑΟΖ της Κύπρου είτε πριν είτε μετά την λύση και το ότι βγαίνει ο Τρυπητής του Λάκκου να παριστάνει τον έκπληκτο επειδή οι τ/κ δεν εμπιστεύονται μια κυβέρνηση που εμπόδισε την επανένωση για να παίξει μπάλα μόνη της με τα γκάζια είναι φαιδρό. Το ότι αυτό γίνεται περίπου ανεχτό, είναι τραγελαφικό.